Contact maken op de grens

In mijn werk als psycholoog/relatietherapeut gaat mijn speciale interesse uit naar intimiteit en hoe trauma een negatieve invloed kan hebben op hoe je intimiteit in relaties aangaat of ontwijkt. Of het nu vroegkinderlijk- of een trauma in je volwassen leven is, klein of groot, ieder mens heeft pijn in contact opgedaan. Het is bevrijdend om die pijn bewust te maken zodat controlestrategieën zoals vermijding of manipulatie vervangen kunnen worden door gezond gedrag in relaties. En dat begint altijd bij contact maken op de grens… met het risico op grensoverschrijding.

Contact maken is al het doen en laten van mensen, waardoor zij de aanraking zoeken met andere mensen. Aanraken kan fysiek, met de ogen of met het woord, maar er is pas sprake van contact als je heel bewust de aandacht richt op jezelf en de ander. Contact wordt beantwoord met contact, er is een wisselwerking op gang gekomen. Na de toenadering volgt er onherroepelijk ook de wens om weer afstand te nemen. Er is in relaties een voortdurende dans van toenadering en afstand. Gezonde relaties vragen om steeds weer bereid te zijn om kwetsbaarheid te laten zien en voluit deze dans aan te gaan.

Daar waar liefdevol contact is, is in dit zoeken van elkaars grenzen ook grensoverschrijding, dit is gezond. Het is juist in het kwetsbare aftasten van elkaars steeds veranderende grenzen dat je er onherroepelijk over kunt gaan. Zolang je bewust contact maakt kun je dit herstellen, je excuus maken en is het bouwen aan een gezonde relatie in volle gang. Daar waar onbewust en soms zelfs machtsbeluste toenadering is, is geen contact en lopen we het risico op traumatische ervaringen.

Titia Roovers